Takich psów się nie ratuje

Byliśmy dzisiaj ze świnkiem na kontroli u weterynarza. Kiedy weszliśmy, w poczekalni siedziała już jedna pani, więc przywitałam się i zaczęliśmy rozmawiać. Kobieta czekała tylko po tabletki na odrobaczanie dla swojego psa. Po krótkiej chwili rozmowa zeszła na Morfinę. Opowiedziałam jej więc w wielkim skrócie czemu pies wygląda jak wygląda i co było robione. Z każdym moim kolejnym zdaniem kobieta coraz niepewniej patrzyła w kierunku suki, aż w końcu nie wytrzymała i wypaliła:
- Niech się pani nie pogniewa, ale coś pani powiem. Takie psy się powinno usypiać. Robią złą reklamę całej rasie -
Wcięło mnie do tego stopnia, że nawet nie odpowiedziałam. Kobieta natomiast kontynuowała:
- Jakby mój pies okazał się taki wybrakowany, to bym się nie wahała. Dla dobra reszty psów tej rasy. Potem ludzie myślą, że wszystkie mają takie defekty i że to jest normalne -
Przemilczałam. Z niektórymi ludźmi nie warto dyskutować, bo tylko marnuje się tlen. 
Drzwi do gabinetu uchyliły się i wychylił się przez nie weterynarz, który najwyraźniej podsłyszał rozmowę, bo spojrzał na kobietę i powiedział z uśmiechem:
- Niektórzy nie zostawiają przyjaciół w potrzebie -
- Pan tak musi mówić, bo dzięki takim ludziom pan zarabia, a tak to by pan zbankrutował i gabinet by upadł, a to pana zawód -
- No dobrze, jak pani uważa. Co tam Morfi? Dobrze wszystko? Chodź na ciacho -
- Zaraz, zaraz, ale ja tu byłam pierwsza -
- O kolejności przyjmowania decyduje lekarz, tu pani wisi kartka. To jest pacjent pooperacyjny, więc ma pierwszeństwo. Zapraszam do gabinetu, obejrzymy te szwy -
Uwielbiam tego gościa, jednak jednocześnie współczuję psu tej pani.
Skąd się biorą tacy ludzie?
Pozostaje mi tylko życzyć idealnego zdrowia do późnej starości zarówno dla psa jak i jego właścicielki.