Bakalie

Sklep spożywczy, godziny poranne.
Rozmowa między dwoma nastolatkami płci męskiej:

- Co masz tam na tej liście jeszcze? - pyta jeden z chłopców.

- No matka mi tu napisała bakalie.

- A co to właściwie jest?

- Nie wiesz?!

- No wiem, ale co to jest?

- No to są te... rodzynki takie, nie? Taki rodzaj rodzynek tylko większe.

- To nie mogła Ci napisać rodzynki?

- No mogła, ale ona też ostatnio mi napisała lubczyk i się czepiała, że przyniosłem suszony, to wróciłem po zielone i były cztery zielone. To co się posypuje ziemniaki tym, to z pietruszki, z selera i to z marchewki, nie?

- No. To co ziemniaki to koperek.

- No właśnie, więc drogą dedukcji odrzuciłem koperek i to z pietruszki. Wziąłem marchewkę z tym zielonym i selera z tym zielonym.

- I które to było?

- No właśnie żadne.

- To ten lubczyk cały to z czego wyrasta, z buraka?

- Nie to jest jeszcze coś innego. Ponoć sam sobie rośnie tak w ziemi.

- Tak bez niczego? Bez żadnej bulwy?

- No bez.

- To bez sensu, to jak pokrzywa.

- No.

- To masz te bakalie, idziemy?

- Nie, czekaj, tu nie ma nic co pisze bakalie na tym.

- To weź rodzynki i cześć.

- Czekaj - mówi chłopak z listą, wyciągając telefon - Upewnimy się, żebym znowu opierdzielu nie dostał. Hej Google. Co to jest bakalie?

Chłopcy wsłuchują się w wykład Google na temat bakalii i kiwają zgodnie głowami.

- Czyli coś jak mieszanka studencka - mówi jeden z nich.

- No coś tak jakby.

- To co, bierzemy mieszankę?

- No jak nie ma bakalii.

- No nie ma.

- No to tak chyba.

Młodzież bierze do ręki paczkę mieszanki studenckiej i wędruje do kasy.

Nie jestem pewna czy dokładnie o to chodziło matce chłopaka.