Zocha Terecha

- A co tu mamy? - pyta kobieta 45+, nachylając się nad transporterem w poczekalni weterynaryjnej.

Wielki napis na drzwiach "zachowaj bezpieczną odległość dwóch metrów" wcale jej nie przeszkadza.

- Szczura - odpowiadam, podejrzewając zbliżającą się histerię i obrzydzenie faktem, iż szczury mogą być zwierzętami domowymi

- Nie wygląda jak szczur. Ładny jest.

- Dziękuję.

No to mnie zaskoczyła, ale gardy nie opuszczam, bo zazwyczaj po takim zdaniu następuje strategiczne "ale".

- A on guza ma?

- Guza? Nie. Gdzie?

- No na brzuchu, nie?

- A nie. On po prostu taki tłusty jest. Dietę ma, bo się zaokrąglił.

- A daj mu spokój z dietą. Ja to zawsze mówię, że zanim gruby schudnie, to chudy zdechnie. Na ciężkie czasy zbiera. Zapobiegliwy.

- No tak, tylko wie pani, to się na jego zdrowiu odbije jak będzie taki utyty.

- A co on jadł takiego, że się rozlał?

- No nic złego właściwie, bo same ziarna, warzywa, owocki, czasem jakiegoś owada. Za dużo po prostu w siebie wciskał i mu wyszło boczkami.

- A to on tak jak ja ma. Na sałacie potrafię tak spuchnąć, że w dresy nie wchodzę.

- To możemy sobie rękę podać. Tylko ja do tego lubię słodkie.

- No co zrobić, że sałata z nutelką jakoś tak lepiej wchodzi.

- Czyta mi pani w myślach.

- Jaka pani, Zocha jestem - rzecze kobieta, podając mi rękę.

- Ale na pewno?

- No tak mi powiedzieli, że mam na imię, to uwierzyłam. Też mi się to wydaje podejrzane.

- Nie, ja nie o to...

- Co? Za stara ręka? Ja jeszcze nie jestem taka wiekowa. Podajesz? Bo drętwieje.

- ... Paulina - powiedziałam po chwili zastanowienia.

- A coś się zawahałaś.

- Bo tak naprawdę rzadko używam tego imienia. Znajomi mówią mi Krysia.

- Ja to bym chciała mieć Tereska. Teresa mi się zawsze podobało. I nie ma jakiejś twardej formy jak Zocha. Nikt nie mówi Terecha.

- Mnie tam "Krycha" nie przeszkadza.

- A to co temu jemu jest? To w ogóle chłopak czy dziewczyna?

- Chłopak. W domu siedzi jeszcze dwóch. Na kontrolę przyszliśmy, przy okazji jak już po leki dla psa jestem.

- To jeszcze psa masz? Fajnie, duży?

- No taki 30 kg.

- Też mam. Mały kurdupel, ale straszna pierdoła. Co chwilę sobie coś robi. Teraz łapę w gipsie ma, bo nawywijał. Po prostej łące biegł, nie? I jedna dziura co tam była, to on musiał w nią wpaść. Mały pies, wielkie pole i on sobie na tym jednym wertepie łapę złamał. Kaleka jedna.

- A to po co pani... znaczy Zosia przyszłaś?

- No nie będę tego kuternogi ciągnęła niepotrzebnie, ale po receptę na maść przyszłam, bo mu się krwiak dookoła zrobił. Trochę u góry ten gips rozcięli, ale fioletowa kula jest i trzeba smarować.

- Nam się zrobił pod gipsem kiedyś. Z dwa tygodnie schodziło.

- Też złamał?

- Nie, ale operację miała na biodra i zwichniętą rzepkę. Dawno już.

- Z kotem mniej problemów. Jakieś takie bardziej ogarnięte jako zwierzę. A takiego szczura to można chociaż pogłaskać? Czy tak się tylko trzyma, żeby patrzeć na niego. Jak pająki?

- Nie no, to są takie miziaki jak psy generalnie. Jak się je nauczy, to na zawołanie przychodzą i wszystko.

- A to ja nie wiedziałam. W głowie zawsze miałam takie kanałowe, wielkie, brzydkie. A to taki chomik wypasiony. I mówisz, że jak pies?

- Jak najbardziej.

- Musimy się kiedyś na spacer przejść, to mi więcej powiesz. Ja ci zostawię swój numer. Tylko jak ten mój już z tego gipsu wyjdzie. Jeśli ten twój inne psy toleruje i nie przeszkadza ci bujanie się z "babcią" po mieście? Żartuję z tą babcią. Jeszcze jestem młoda i rześka, zapamiętaj sobie.

- Jasne, zgadamy się. Tylko ja zazwyczaj wychodzę jak nie ma już takich upałów, bo to moje ma swoje lata.

- Pewnie, ja też gorąca nie lubię. To bajo, bo mnie wzywają chyba.

Mimo iż nasze plany musiały zostać przesunięte w czasie z powodu obecnej sytuacji w kraju, to kiedy tylko łapka Kuby została już wyciągnięta z gipsu, wyszłyśmy z Zośką na mały spacer po obrzeżach miasta. Okazało się, że dziewczyna jest pielęgniarką szpitalną i ostatnio została przeniesiona do punktu krwiodawstwa w naszym mieście, więc będziemy widywać się już nie tylko prywatnie, lecz też zawodowo. 

Zośka twierdzi, że jest typową pigułą i nie mam co liczyć na delikatne podpięcie wężyków do soczku z żyły, ale mam nadzieję, że zachowam jednak wszystkie kończyny.