Trawy ulegiwanie

- Pani weźmie tego psa - odzywa się głos kobiety, stojącej za mną na chodniku.

Odwracam się i widzę niewiastę metr pięćdziesiąt, z Cocker Spanielem na smyczy. Morfina wypoczywa na trawie, więc w żaden sposób nie przeszkadza kobiecie w przejściu chodnikiem.

- Ale ona sobie leży - odpowiadam, szukając powodu zaczepki - Nie zwraca uwagi.

- No właśnie chodzi o to GDZIE leży.

- No... na trawie.

Zaczynam rozglądać się za jakimiś kwieciem objętym ochroną, ale dookoła psa znajdują się tylko mlecze i stokrotki.

- Ja tu mieszkam w tym bloku. Widok z balkonu mam akurat na ten trawnik.

- Aha?

- No, aha.

- Dobrze, ale co w związku z tym?

- To, że się tej trawy nie kosi teraz nie po to, żeby ją psy ulegiwały. Taka uleżana trawa nie trzyma tej wody jak susza jest, a sucho jest i to nieestetycznie wygląda. Poza tym schronienie dla zwierząt.

- Ale pani pies chyba też się załatwia na trawie. Czy na chodniku?

- Ale on tam wchodzi na chwilę, a nie leży!

- No dobrze.

- To go pani weźmie stąd.

- Mam zabrać psa z trawy i przenieść go na chodnik, gdzie będzie przeszkadzać przechodniom?

- W domu niech leży.

- Morfina, w domu się leży - mówię do psa, który spogląda na mrówki, chodzące po jego łapie i zdaje się nie przejmować powagą sytuacji - No widzi pani, nie słucha.

Kobieta urażona odchodzi, przypominając mi co krok, że ona w tym bloku mieszka.

Jestem więc winna ulegiwaniu psem okolicznych traw i chciałam bardzo przeprosić wszystkich urażonych tą sytuacją. 
Kajam się.