Nie dajmy się zwieść masce niewinności, przykrytej płaszczykiem z uroczości i przesłodzenia. Gang trojaczków pod przewodnictwem Pykkurydza stanowczo zasłużył sobie na order niegodziwości. Już tłumaczę dlaczego.
Pomijając wiele kwestii, panowie od kilku miesięcy przejawiają bardzo niezdrowy nawyk wywracania miski z jedzeniem i rozsypywania zawartości po całej klatce. Przenoszenie pojemnika, przytwierdzanie go do krat i obciążanie dodatkowym ciężarkiem nie zdało egzaminu.
Mam też pewność, że nie jest to kwestia przypadku i łysogony robią to celowo. Niejednokrotnie przyłapywałam nosicieli dżumy na wędrówkach z miską w zębach lub wykopywaniu pojemnika na drugi koniec klatki. Potrafią współpracować i dzielić się ciężarem oraz pracować na zmianę, jeśli pojemnik jest przytwierdzony. Nie jest to też kwestia karmy, ponieważ spożywczaki po demolce miski beztrosko zjadają rozsypaną zawartość.
Postanowiłam wywiesić białą flagę i usunęłam miskę z klatki całkowicie. Przez kilka dni wysypywałam karmę na piętra. Skoro zawartość i tak miała znaleźć się na ziemi w dwie minuty po włożeniu karmnika, to równie dobrze mogła znaleźć się tam od razu.
Poziom dezorientacji gryzoni wywołał we mnie szczery rechot, a to z kolei spowodowało chęć buntu i rebelii zakapturzonych. Gdyby gang mógł, rozpaliłby pochodnie i wyszedł do mnie z widłami. Ostatecznie chłopakom został strajk głodowy, pisk śmierci i mordowanie mnie spojrzeniem za każdym razem, kiedy zbliżałam się do klatki.
Wszystko uspokoiło się, kiedy wstawiłam do klatki pustą miskę. Gryzonie urządziły sobie zawody w rzucie w dal pojemnikiem i zabrały się do jedzenia.
Zniknął bunt i w zapomnienie odeszła chęć rebelii.
Przychodzi mi żyć z anarchistami i pogodzić się z obitą miską i rozsypaną wszędzie karmą.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz