Tak więc. Moja siostra jest na diecie i szczerze mówiąc, ja też powinnam być, ale moje uzależnienie od cukru jest zbyt silne, żeby z nim walczyć.
W związku z tym, dostała od dietetyka mnóstwo przepisów na pycha rzeczy, których ja nie mogłam jeść, bo nie byłam na diecie, a czasem bardzo chciałam.
Może nie wtedy, kiedy na śniadanie były płatki owsiane z mlekiem, ale kiedy na deser serwowane były lody z bananami i gorzką czekoladą, byłam bardzo chętna.
Nie było w tym deserze nic nadzwyczajnego: banany, mleko, czekolada. Właściwie ciężko nazwać to lodami ale fakt, że całość była mrożona przemawiał na plus.
Właśnie naszła mnie chcica na cukier, a w domu nie było nic słodkiego. Postanowiłam więc ukraść małą łyżeczkę... to jest, sprawdzić czy mleko na pewno było dobre i moja kochana siostrzyczka nie zachoruje. Bo jestem dobrą siostrą. Tylko dlatego.
Poczekałam więc na moment w którym wszyscy opuszczą kuchnię i otworzyłam lodówkę. W salaterce leżało białe, kremiste cudo z ciemniejszymi kawałkami (zapewne czekolada albo bakalie), więc niewiele myśląc zakopałam tam łyżeczkę i przeszmuglowałam zawartość do ust, zanim ktokolwiek mógłby się zorientować co robię.
Szybko tej decyzji pożałowałam. To były najgorsze lody, jakie w życiu jadłam, ale postanowiłam to przełknąć jak dorosły człowiek. Może faktycznie coś się stało z mlekiem? Okazało się, że z tym przełknięciem to nie będzie taka prosta sprawa i zawartość moich ust nigdzie się nie wybierała. Towar wylądował w koszu, ale smaku dalej nie mogłam się pozbyć. Smaku, który trącił... mięsem? Można to było tłumaczyć tym, że lody przeszły zapachem innych produktów w lodówce, co nie zmieniało faktu że nie nadawały się do spożycia.
Kilka chwil później, deser został podany właściwej odbiorczyni i czekałam z napięciem na jej reakcję. Nie mogłam przecież oświadczyć, że te lody są chyba zepsute, bo zostałabym przyłapana na kradzieży.
- Smakuje Ci? - spytałam niepewnie
- Dobre - usłyszałam. Co nie było zgodne z prawdą i to dziecko prawdopodobnie zupełnie straciło smak. Należało ją powstrzymać zanim się zatruje. Kiedy rodzicielka weszła do pokoju i padło pytanie, co wyprawiam, zaproponowałam żeby sama skosztowała. Zrobiła to. Bez skrzywienia i dezaprobaty dla smaku.
Byłam święcie przekonana, że albo się zmówiły i obie mnie nabierają albo ja całkowicie straciłam zmysł, który był mi najlepszym przyjacielem od zawsze. Skończyło się moim przyznaniem, że skosztowałam lodów wcześniej i nie smakowały dobrze.
Okazało się, że w tej salaterce to leżał smalczyk ze skwareczkami, a lody leżały nieco dalej w misce.
Dowiedziałam się więc, dlaczego zalatywały mięsem.
To już drugi przypadek tak złej pomyłki (kto czytał post o pierogach, ten wie).
Smak mam w ustach do tej pory i powiem szczerze, nie polecam.
Lekcja na dziś? Jak już się kradnie, to trzeba mieć pewność co.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz