Mądrości po soku z gumijagód

Wracając ostatnio ze spaceru z psem, zostałam zaczepiona przez dwóch jegomości. Obaj mieli więcej promili we krwi niż Ryszard Riedel heroiny podczas koncertu. Jeden z nich próbował ustabilizować swoją pozycję względem podłoża, w jego głowie ewidentnie grały „Kawiarenki” lecz nogi poruszały się w rytmie „Gangnam style”. Drugi z mężczyzn był w nieco lepszej kondycji i robił za tłumacza kolegi z zaburzeniami błędnika. Sok z gumijagód krążący teraz w ich krwioobiegu ewidentnie nie pomagał.

- Szmojoglgl. Bebuuh –

Przemówił w języku swoich ludzi pierwszy jegomość. Tłumacz wziął dwa wdechy i pośpieszył z wyjaśnieniem:

- Kolega chciał powiedzieć że ma pani bardzo ładnego Owczarka białego. Miał kiedyś takiego samego. –

Pierwszy z panów zamaszyście pokiwał głową na potwierdzenie że właśnie to miał na myśli, przez co stracił swój i tak chwiejny kontakt z podłożem i przyjął pozycję czteronożną. Korzystając z okazji zrównania się z psem postanowił przywołać ją do siebie słowami:

- Kici kici piesuuu –

W międzyczasie wyjaśniłam Panu który jeszcze stał, że to nie Owczarek tylko Golden. Jegomość zdziwił się i obrócił do kolegi niżej:

- Ty jełopie Pani mówi że Ty miałeś Goldena nie Owczarka –

Jego kolega nie słuchał ponieważ właśnie opowiadał jakąś fascynującą historię Morfinie, która zdawała się rozumieć tajemniczy język i chyba wciągnęła ją fabuła bo nie odrywała oczu od mężczyzny którego twarz znajdowała się coraz bliżej chodnika.

- Ja Panią przepraszam za kolegę, on jest nietrzeźwy – rzekł tłumacz i biorąc szeroki rozkrok zaczął podnosić swojego towarzysza z ziemi. Zanim odeszłyśmy usłyszałam jeszcze, żebym nie jadła zielonych jagód, dała psu na imię Amanda i „haszkuku milu”.

Chciałam serdecznie podziękować za cenne rady. Będę miała je na uwadze.