Nagroda złotej szumowiny wędruje do...

Czytałam ostatnio artykuł o rodzinie, która zasłużyła na tytuł najlepszych ludzi jakich nosiła piękna matka ziemia.
To oczywiście ironia, pozwólcie że szybko streszczę Wam sytuację... i nie pijcie kawy, nie będzie Wam już potrzebna. Podarujemy sobie także nazwiska bo RODO, a nie do twarzy mi w pasiaku.
Rodzina składała się z ojca, matki, dwójki dzieci i psa. Było tak, dopóki pan domu nie stwierdził, że piątka to już tłok i należałoby pozbyć się tego, który nie wypowie się w swojej obronie. 
Piękny, kochający psiak trafił do schroniska.
Nie najgorszy scenariusz powiecie? Przecież psom przytrafiają się straszniejsze rzeczy. Właściciel mógł wymierzyć mu sąd ostateczny łopatą albo związać i wrzucić do rzeki, czy też porzucić gdzieś na drodze. O co Ci chodzi Paulina!
Moment, też tak myślałam.
Właściciele pożegnali się z psem i odeszli, łamiąc mu tym samym serce. Pies kilka miesięcy tęsknie patrzył w bramę schroniska, w nadziei że lada moment ujrzy w niej swoich ludzi. Jak każdy pies, zapewne myślał że został tam tylko na chwilkę i właściciele zaraz wrócą... no i wrócili ale nie po niego.
Po kilku miesiącach od zostawienia swojego psa w schronisku ci... ludzie, przyszli tam ponownie żeby zaadoptować innego psa.
Ich członek rodziny siedział pięć metrów dalej, patrząc tęsknie przez siatkę , skomląc i merdając, próbując zwrócić ich uwagę, a oni bez skrupułów wyszli ze schroniska z innym psem.
To jak adoptować dziecko z sierocińca i po kilku miesiącach wymienić je na nowe. Mogę sobie tylko wyobrazić zagubienie i zdezorientowanie tego zwierzęcia, kiedy jego rodzina wyszła zostawiając go znowu samego.
Mogli chociaż wybrać inne schronisko.
Historia skończyła się dobrze dla psa i znalazł nowych, kochających ludzi, z którymi zamieszkał.
Myślę, że można to nazwać Happy Endem.
Psu życzę długiego i radosnego życia z nowymi właścicielami, natomiast co do poprzedniej rodziny... mam nadzieję że dla takich ludzi jest wyznaczone specjalne miejsce w piekle.