Boli łapa!

Spacer jak każdy inny. Sucz beztrosko kłusuje po trawie, ja nieco dalej zajęta obiektami innymi niż drzewa, krzaki i cudze guano. Z zawieszenia wyrwały mnie piski i skomlenia Morfiny, która szła do mnie na trzech nogach, ciągnąc za sobą jedną, tylną. Wstępne oględziny niczego nie wykazały ale krzyki i wyrywanie łapy były niepokojące, więc na wpół niosąc na wpół ciągnąc sukę udaliśmy się w drogę powrotną do domu... i to tu nastąpił Armagedon. Łapa nagle zaczęła wręcz paraliżująco boleć, suka skomlała, kopała i próbowała odgryźć sobie kończynę, na przemian wstając i kładąc się. W głowie miałam bardzo złe scenariusze, zwłaszcza biorąc pod uwagę jej reakcję na ból (jest bardzo odporna - przeszła wiele operacji na nogi). Telefon do przyjaciółki po samochód, bo przecież łapa boli, jedno wielkie ała, paraliż aż do kręgosłupa, zapewne amputacja. Po 15 minutach krzyków i kopania, suka wylądowała u weterynarza... gdzie noga magicznie ozdrowiała. Pies co prawda kulał ale z momentem przekroczenia drzwi gabinetu łapa nagle zaczęła być w pełni sprawna, a nawet mogła być omacywana bez żadnych reakcji dźwiękowych ze strony zwierza. Przysięgałam lekarzowi, że jeszcze przed chwilą suka zachowywała się jakby w nogę ugryzł ją krokodyl. Nie sądzę, żeby mi uwierzył, przepisane zostały okłady z altacetu i wapno, ponieważ na opuszku znajdowały się ślady po ukąszeniu/użądleniu, najprawdopodobniej przez pszczołę. Wyszłam na histeryczkę, która sieje panikę z powodu użądlenia pszczoły. Takiej akcji sucz nie wywinęła mi nawet przy zwichniętej rzepce. Pies dostał ciasteczko i opuścił gabinet. Był bardzo zadowolony z siebie i w ogóle nie poczuwał się do odpowiedzialności za całe zamieszanie... ja sobie to zapamiętam.