- Nie kupuję tego - powiedziałam do reszty znajomych, z którymi rozmawiałam przez Skype'a. Zerknęłam ponownie na wiadomość od Marceliny, którą czytałam już dobry tuzin razy i im więcej czasu poświęcałam lekturze, tym bardziej wątpiłam w dobre intencje dziewczyny.
- Zapraszam Was wszystkich na spotkanie na mieście? Możemy umówić miejsce, żeby każdemu pasowało? Nie chcę żeby między nami były spięcia i chcę się pogodzić? Przyjdźcie i przekażcie reszcie? - przeczytałam na głos - Śmierdzi z daleka.
- Mnie bardziej śmierdzi fakt, że zrobiła tylko jeden błąd - powiedziała Sonia.
- Przecież to oczywista pułapka - dodała Karolina - Mysz, ona Tobie nic nie mówiła?
- Nie - odparła Marysia - Nawet się ostatnio nie widzieliśmy. Nie mogę nawet podpytać Violi ani reszty, bo się wyda, że wiem, a przecież nic mi nie mówiła.
- Nie no, Ty musisz grać nieświadomą - powiedziała Nadia - Nie wiadomo czy kombinuje coś solo, czy w pakiecie z innymi.
- Szczerze mówiąc, nie mam ochoty ani jej odpisywać, ani nigdzie iść - powiedziała Karolina - Nie wiadomo czego chce, a znając ją to nic dobrego z tego nie wyniknie.
- Ktoś wierzy w jej cudowną przemianę? - spytał Łukasz.
- Chyba nikt nie jest tak naiwny - odparł Damian - Ludzie tacy jak ona nie zmieniają się z dnia na dzień. Oni się w ogóle nie zmieniają. Coś się musiało stać i szuka wsparcia, albo jej ciążowe hormony do reszty przejmują kontrolę nad mózgiem.
- Nie ma nad czym przejmować kontroli - skwitowała Baśka - Ale Damian ma rację. Albo to jest desperacka próba szukania wsparcia, albo czegoś od nas potrzebuje.
- Może też próbować nas w coś wpakować - dorzucił od siebie Mateusz - Niby zaprasza nas do przestrzeni publicznej, ale nigdy nie wiadomo. Tacy ludzie są nieprzewidywalni. Skoro wszyscy wiemy, że to jakaś ściema i jesteśmy w tym temacie zgodni, to ktoś ma zamiar się tam wybrać?
- Szczerze mówiąc nie wiem - odpowiedziałam - Ostatnio strasznie dużo zamieszania wokół siebie robi. Można się przejeść.
- Ja nie mam ochoty na nią patrzeć i wiem, że Zuzka ma takie samo zdanie - odparła Nadia.
- Ja odczuwam bardzo silną potrzebę uderzenia czegoś jak patrzę na tę twarz - powiedziała Karolina, także chyba też odpadam.
- Nie no, przestańcie - odezwała się Baśka - Nie mówicie poważnie. Musimy tam iść, tylko trzeba to zorganizować w czasie i przestrzeni tak, żeby nie miała jak podjąć działania, które zaplanowała.
- No nie wiem... - zaczęła Sonia - Nie wiem czy mi się chce sprawdzać o co jej chodzi. Czuję, że w jej otoczeniu możemy się szybko i nieodwracalnie cofnąć w rozwoju i może taki jest plan. Może chce nas publicznie upokorzyć.
- W jaki sposób? - spytałam - Najbardziej może upokorzyć samą siebie, jeśli zacznie się zachowywać dziwnie.
- Ludzie no - próbowała walczyć Basia - Nie jesteście ciekawi, poważnie? Damian?
- Myślę nad tym - odparł Damian - Z jednej strony jestem ciekawy, ale z drugiej strony nie wiem czy dam radę, nie wiedząc z czym może wystrzelić. Ta wiadomość musiała ją wiele kosztować, więc może chodzić tylko o jakąś grubszą sprawę.
- Tym bardziej powinniśmy tam być - odpowiedziała Baśka.
- A co jak naprawdę chce się pogodzić? - wtrąciła Sara i nastała dość długa cisza.
- Saruś, słońce, Twoje dobre serce i wiara w ludzi trochę Ci przysłania realny świat - odezwała się Karolina - Mówimy o Marcelinie. To nawet nie jest Viola, to jest Marcelina.
- Jak w filmach główny villain chce się pogodzić, to to zawsze zwiastuje coś złego - dodała Nadia.
- Ona się nie chce pogodzić, ona szuka problemów - powiedział Łukasz.
- A my problemów powinniśmy chyba unikać - rzekła Sonia.
- Ale posłuchajcie - zaczęła Basia - Przecież nikt nie będzie nas tam trzymał na siłę. Umówimy się w jakimś barze, czy pizzerii i jak księżniczka zacznie odstawiać coś, co nam się nie będzie podobać, to po prostu wstaniemy i wyjdziemy. Po robocie. Nikt nas tam przecież nie przywiąże do krzesełek.
- Dobra, jestem za. Tylko ustalmy jakiś szybki termin zanim się rozmyślę - poddał się Damian.
- No i prawidłowo. Trochę ciężko będzie zorganizować wszystkich, ale chyba najlepsza będzie niedziela. Wtedy każdy ma wolne, nie?
- Jutro? - spytałam, zerkając na kalendarz.
- No może być - odpowiedziała Baśka.
- Ja tam nie zabiorę małej. Musiałabym ją wysłać do rodziców, albo nie będę mogła iść - powiedziała Karolina.
- To nam nie powinno zająć dużo czasu. Godzinę można dogadać.
- Wieczorem? - zasugerowałam - Albo późne popołudnie?
- Yhh, ale umowa jest taka, że jak tylko coś będzie nie tak, to wychodzimy - powiedziała Sonia.
- No jasna sprawa - odparła Baśka - To co? Wszyscy? Nie wiem piętnasta? Szesnasta?
- Dobra - odpowiedziałam. W sumie co miałam do stracenia.
- Ja jeszcze dam znać co do godziny, bo muszę tych rodziców załatwić - powiedziała Karolina.
- Ok, też będę - dodała Sara.
- Nadia? - spytała Baśka.
- Serio nie mam ochoty. Może się jeszcze zastanowię, rano Wam dam znać - odparła bez przekonania Nadia.
- No i ładnie. To trzeba jej odpisać. Kto jej przekaże wesołą nowinę?
- Baśka - odparłam, zanim ktoś zdążył wyznaczyć mnie na ochotnika - Chcesz tam iść najbardziej, więc odpisuj.
- Dobra, jak wolisz - powiedziała Basia - Pizzeria, kebab? Trochę za zimno na siedzenie w parku.
- Ja się dostosuję. Tylko tam gdzie jest dużo miejsca i sporo ludzi, żeby nie miała zbyt szerokiego pola do manewru ze swoimi pomysłami.
- Ciekawe jakich atrakcji się możemy spodziewać - powiedział Łukasz.
- Ja to bym wolała, żeby się obyło właśnie bez atrakcji - odparła Sonia.
- Właśnie sobie wyobraziłem przepraszającą Marcelinę - odparł Mateusz - To się nie może udać.
- Stary nie zapędzaj się - rzekł Damian - Nie oczekujmy niemożliwego. Musimy się nastawić na wszystko, ale bez przesady.
- Ahoj przygodo... - powiedziała Sonia.
- Co złego może się stać? - spytała Basia i w mojej głowie pojawiło się wiele złych scenariuszy.
Okaże się czy któryś z nich stanie się proroczy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz